Hoofdpagina: verschil tussen versies

Uit ASTRA
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
{{DISPLAYTITLE: Architectuur Strafrechtketen}}
{{DISPLAYTITLE: Strafrechtketen Doelarchitectuur}}
Architectuur maak je normaal gesproken (als je de tijd hebt) volgens een gestructureerde aanpak.
== Bijdragen aan een eerlijke en rechtvaardige samenleving ==
Strategie bepalen – Leidende principes – Referentie architectuur: eerst voor Doelgroep en product, dan voor Proces en organisatie en dan voor Informatievoorziening – Daarna plan je de transitie (dat zijn de projecten)
De hoofdtaak van het strafrecht is om een eerlijke en tijdige reactie te geven op crimineel gedrag. Het strafrecht is daarbij geen doel op zich maar maakt onderdeel uit van een breder repertoire aan instrumenten die bijdragen aan een veilige en rechtvaardige samenleving.  De realisatiecijfers ten aanzien van criminaliteit en rechtshandhaving geven aan dat de bijdrage van de strafrechtketen bescheiden genoemd moet worden: De strafrechtketen voorziet ongeveer 2% van het geschat aantal delicten tegen burgers van een afdoening door de rechter.  Van de afgedane zaken vervalt 47% van de justitiabelen binnen 2 jaar in recidive.<br />
Beveiliging en beheer hebben gedurende dit hele proces de aandacht.
Om deze bijdrage te vergroten is nodig dat een veel groter deel van de incidenten tot een afdoening komt, dat recidive wordt teruggedrongen en dat het strafrecht wordt ingezet als onderdeel van een integrale veiligheidsaanpak. De inzet daarbij is om meer aan de voorkant van de problematiek te komen. Waar het strafrecht vooral achteraf en repressief ingrijpt is het ook zinvol om de instroom in het strafrecht te beperken door preventief op te treden. 
== Nieuwe vormen van samenwerken ==
Voor deze integrale veiligheidsaanpak is samenwerking met partners buiten de keten nodig. De strafrechtketen positioneert zich dan als één van de spelers die samen met organisaties vanuit bijvoorbeeld de zorg, wonen, werk en inkomen zorgt voor een samenstel van interventies. Die kunnen bestaan uit vrijspraak of straffen en vergelden en zorgen er ook voor dat de persoon in kwestie niet meer terugkomt in de keten. De politie, het OM, de rechtspraak en de uitvoeringsinstanties hebben hun eigen rechtstatelijke verantwoordelijkheid en ze organiseren hun samenwerking in de vorm van diensten. Dit maakt het mogelijk dat de traditionele ketenpartners niet alleen lineair en met elkaar samenwerken. Ze kunnen ook samenwerken in wisselende coalities met nieuwe partners zoals zorginstellingen, onderwijs, burgers en bedrijven. Deze vorm van werken stelt nieuwe eisen aan de informatievoorziening.
== Dienstverlening en samenwerkingsafspraken ==
De huidige opzet van de informatievoorziening vertoont ernstige tekorten die leiden tot problemen in de strafrechtketen zoals fouten, niet uitgevoerde straffen, onrechtmatige gegevensverwerking, vertraging, administratieve lasten en gebrekkige ondersteuning van medewerkers. Deze problemen ontstaan doordat de partners in de strafrechtketen gegevens uitwisselen door ze in dossiervorm te kopiëren en te transporteren. Dit rondpompen van dossiers leidt ertoe dat gegevens niet goed beheerd worden, niet tijdig beschikbaar zijn, dat er fouten optreden, dat gegevens niet actueel gehouden worden en dat gegevens niet gemakkelijk vindbaar en toegankelijk zijn. <br />
De oplossing hiervoor is om gegevens eenduidig te beheren en ze voor ketenpartners als dienst beschikbaar te stellen en om de samenwerking te organiseren door het maken van afspraken op koppelvlakken. Dit heeft als voordeel dat ketenpartners met behoud van hun eigen rechtstatelijke verantwoordelijkheid informatie kunnen delen en samenwerken. Ketenpartners kunnen hierbij hun eigen voorzieningen inrichten en hun eigen ontwikkeltempo aanhouden. De gegevens kunnen beter worden beheerd en actueel gehouden doordat noodzakelijke redundantie wordt gecontroleerd. Fouten in de vastlegging kunnen vroegtijdig worden onderkend en in samenwerking worden hersteld. De gegevens kunnen bovendien op verschillende manieren worden gecombineerd: in de vorm van dossiers maar ook rond personen (voor de persoonsgerichte aanpak), fenomenen, gebeurtenissen, locaties, etc. Deze gegevensdiensten zijn vervolgens niet alleen voor de ketenpartners in enge zin beschikbaar maar kunnen ook gebruikt worden voor dienstverlening aan een bredere kring van betrokkenen.
== Gemeenschappelijke voorzieningen ==
Om de informatievoorziening op deze manier te organiseren is naast de samenwerkingsafspraken ook een minimale set van gemeenschappelijke voorzieningen nodig waaronder: federatieve toegang, knooppunten (als samenhangend stelsel van afspraken en voorzieningen voor gegevensuitwisseling), doelgroepenportalen, digitale handtekeningen met een gemeenschappelijke validatieservice, een ketenbreed nummerstelsel en een track & trace-voorziening. In deze lijst van noodzakelijke voorzieningen zijn er bestaande voorzieningen en voorzieningen die nog gerealiseerd moeten worden het programma Digitalisering Strafrechtketen.


[[Bestand:Ontwerpkader Architectuur Strafrechtketen.png|Ontwerpkader Architectuur Strafrechtketen|800px]]
== Ambities voor de komende vijf jaar ==
 
In het programma Digitalisering Strafrechtketen staan in de eerste twee jaar de toezeggingen aan de Tweede Kamer centraal: “Papier uit de keten”, “Multimedia” en “Digitale dienstverlening“.  Het programma werkt aan het realiseren van deze doelen met het oog op ambities voor de middellange termijn van vijf jaar zoals verwoord in het mantra van de Architectuurraad: “Wij kunnen in 2024 betrouwbaar personen, zaken, beslissingen en bewijsmiddelen van begin tot eind van de keten eenvoudig volgen zodat de informatie voor handelen, beslissen, leren, besturen, binnen en buiten de keten er tijdig en volledig is.”<br />
De eerste stappen hebben we ook op die manier gezet: met een analyse van de strategische doelen en het formuleren van leidende principes.
De uitdaging daarbij is om een realistische balans te vinden tussen de toegezegde resultaten en middellange termijn ambities die past binnen het verwerkingsvermogen van de partners in de strafrechtketen en de legacy applicaties waar ze nog steeds mee moeten werken. Dit vormt een zeer grote uitdaging voor de komende jaren.
Maar daarna werden we meteen geconfronteerd met lopende projecten en nieuwe voorstellen. En we hadden nog geen referentie-architectuur. We hebben dat opgelost door architectuurbouwstenen te maken. Die geven antwoord op de belangrijkste ontwerpvragen die voorkomen in het projectenportfolio. Vier van deze architectuurbouwstenen zijn al vastgesteld. De anderen zijn bijna klaar.
 
Vastgesteld wil zeggen dat ze zijn afgestemd met de architecten en de bestuurders van alle ketenpartners en akkoord van de KIS.

Versie van 19 dec 2019 13:01

Bijdragen aan een eerlijke en rechtvaardige samenleving[bewerken | brontekst bewerken]

De hoofdtaak van het strafrecht is om een eerlijke en tijdige reactie te geven op crimineel gedrag. Het strafrecht is daarbij geen doel op zich maar maakt onderdeel uit van een breder repertoire aan instrumenten die bijdragen aan een veilige en rechtvaardige samenleving. De realisatiecijfers ten aanzien van criminaliteit en rechtshandhaving geven aan dat de bijdrage van de strafrechtketen bescheiden genoemd moet worden: De strafrechtketen voorziet ongeveer 2% van het geschat aantal delicten tegen burgers van een afdoening door de rechter. Van de afgedane zaken vervalt 47% van de justitiabelen binnen 2 jaar in recidive.
Om deze bijdrage te vergroten is nodig dat een veel groter deel van de incidenten tot een afdoening komt, dat recidive wordt teruggedrongen en dat het strafrecht wordt ingezet als onderdeel van een integrale veiligheidsaanpak. De inzet daarbij is om meer aan de voorkant van de problematiek te komen. Waar het strafrecht vooral achteraf en repressief ingrijpt is het ook zinvol om de instroom in het strafrecht te beperken door preventief op te treden.

Nieuwe vormen van samenwerken[bewerken | brontekst bewerken]

Voor deze integrale veiligheidsaanpak is samenwerking met partners buiten de keten nodig. De strafrechtketen positioneert zich dan als één van de spelers die samen met organisaties vanuit bijvoorbeeld de zorg, wonen, werk en inkomen zorgt voor een samenstel van interventies. Die kunnen bestaan uit vrijspraak of straffen en vergelden en zorgen er ook voor dat de persoon in kwestie niet meer terugkomt in de keten. De politie, het OM, de rechtspraak en de uitvoeringsinstanties hebben hun eigen rechtstatelijke verantwoordelijkheid en ze organiseren hun samenwerking in de vorm van diensten. Dit maakt het mogelijk dat de traditionele ketenpartners niet alleen lineair en met elkaar samenwerken. Ze kunnen ook samenwerken in wisselende coalities met nieuwe partners zoals zorginstellingen, onderwijs, burgers en bedrijven. Deze vorm van werken stelt nieuwe eisen aan de informatievoorziening.

Dienstverlening en samenwerkingsafspraken[bewerken | brontekst bewerken]

De huidige opzet van de informatievoorziening vertoont ernstige tekorten die leiden tot problemen in de strafrechtketen zoals fouten, niet uitgevoerde straffen, onrechtmatige gegevensverwerking, vertraging, administratieve lasten en gebrekkige ondersteuning van medewerkers. Deze problemen ontstaan doordat de partners in de strafrechtketen gegevens uitwisselen door ze in dossiervorm te kopiëren en te transporteren. Dit rondpompen van dossiers leidt ertoe dat gegevens niet goed beheerd worden, niet tijdig beschikbaar zijn, dat er fouten optreden, dat gegevens niet actueel gehouden worden en dat gegevens niet gemakkelijk vindbaar en toegankelijk zijn.
De oplossing hiervoor is om gegevens eenduidig te beheren en ze voor ketenpartners als dienst beschikbaar te stellen en om de samenwerking te organiseren door het maken van afspraken op koppelvlakken. Dit heeft als voordeel dat ketenpartners met behoud van hun eigen rechtstatelijke verantwoordelijkheid informatie kunnen delen en samenwerken. Ketenpartners kunnen hierbij hun eigen voorzieningen inrichten en hun eigen ontwikkeltempo aanhouden. De gegevens kunnen beter worden beheerd en actueel gehouden doordat noodzakelijke redundantie wordt gecontroleerd. Fouten in de vastlegging kunnen vroegtijdig worden onderkend en in samenwerking worden hersteld. De gegevens kunnen bovendien op verschillende manieren worden gecombineerd: in de vorm van dossiers maar ook rond personen (voor de persoonsgerichte aanpak), fenomenen, gebeurtenissen, locaties, etc. Deze gegevensdiensten zijn vervolgens niet alleen voor de ketenpartners in enge zin beschikbaar maar kunnen ook gebruikt worden voor dienstverlening aan een bredere kring van betrokkenen.

Gemeenschappelijke voorzieningen[bewerken | brontekst bewerken]

Om de informatievoorziening op deze manier te organiseren is naast de samenwerkingsafspraken ook een minimale set van gemeenschappelijke voorzieningen nodig waaronder: federatieve toegang, knooppunten (als samenhangend stelsel van afspraken en voorzieningen voor gegevensuitwisseling), doelgroepenportalen, digitale handtekeningen met een gemeenschappelijke validatieservice, een ketenbreed nummerstelsel en een track & trace-voorziening. In deze lijst van noodzakelijke voorzieningen zijn er bestaande voorzieningen en voorzieningen die nog gerealiseerd moeten worden het programma Digitalisering Strafrechtketen.

Ambities voor de komende vijf jaar[bewerken | brontekst bewerken]

In het programma Digitalisering Strafrechtketen staan in de eerste twee jaar de toezeggingen aan de Tweede Kamer centraal: “Papier uit de keten”, “Multimedia” en “Digitale dienstverlening“. Het programma werkt aan het realiseren van deze doelen met het oog op ambities voor de middellange termijn van vijf jaar zoals verwoord in het mantra van de Architectuurraad: “Wij kunnen in 2024 betrouwbaar personen, zaken, beslissingen en bewijsmiddelen van begin tot eind van de keten eenvoudig volgen zodat de informatie voor handelen, beslissen, leren, besturen, binnen en buiten de keten er tijdig en volledig is.”
De uitdaging daarbij is om een realistische balans te vinden tussen de toegezegde resultaten en middellange termijn ambities die past binnen het verwerkingsvermogen van de partners in de strafrechtketen en de legacy applicaties waar ze nog steeds mee moeten werken. Dit vormt een zeer grote uitdaging voor de komende jaren.