Hoofdpagina: verschil tussen versies

Uit ASTRA
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
(12 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{DISPLAYTITLE: Strafrechtketen Doelarchitectuur}}
{{DISPLAYTITLE: Architectuur Strafrechtketen}}
== Veilige en rechtvaardige samenleving ==
== Veilige en rechtvaardige samenleving ==
De bedoeling van het strafrecht is om een eerlijke en tijdige reactie te geven op crimineel gedrag. Het strafrecht is daarbij geen doel op zich maar maakt onderdeel uit van een breder repertoire aan instrumenten die bijdragen aan een veilige en rechtvaardige samenleving.<ref>[Contourennota Modernisering WvStrV|Contourennota Modernisering Wetboek van Strafvordering TK 2015–2016, 29 279, nr. 278] 30-9-2015</ref> De realisatiecijfers ten aanzien van criminaliteit en rechtshandhaving geven aan dat de bijdrage van de strafrechtketen bescheiden genoemd moet worden: De strafrechtketen voorziet ongeveer 2% van het geschat aantal delicten tegen burgers van een afdoening door de rechter.<ref>Criminaliteit en rechtshandhaving 2018, [https://www.wodc.nl/onderzoeksdatabase/3075-cenr-2018.aspx?refTitle=GERnVGyBhCRzXOAZ17HofuyCwlYzzNEcC_bpmqSEhJb9lpX5K-yvQ0dpycfHBg8nWsW7SpNZ3FrB9c5pI3cFHg2&refId=8W0cc-ax9YRxZgBQ9LCPjp6rTP-tag1H6hWI22RSDiS-9PGebhEJZp43DSgPeatthnwFtofXly8ZjEbNdWzLog2 WODC Cahier 2019-16], p. 75</ref>  Van de afgedane zaken vervalt 47% van de justitiabelen binnen 2 jaar in recidive.<br />
De bedoeling van het strafrecht is om een eerlijke en tijdige reactie te geven op crimineel gedrag. Het strafrecht is daarbij geen doel op zich maar maakt onderdeel uit van een breder repertoire van interventies die bijdragen aan een veilige en rechtvaardige samenleving.<ref>Contourennota Modernisering Wetboek van Strafvordering [[Contourennota Modernisering WvStrV|TK 2015–2016, 29 279, nr. 278]] 30-9-2015</ref> Om de bijdrage van het strafrecht te vergroten is het nodig dat een veel groter deel van de incidenten tegen burgers tot een strafrechtelijke afdoening komt, dat recidive wordt teruggedrongen en dat het strafrecht onderdeel vormt van een integrale veiligheidsaanpak.<ref>Criminaliteit en rechtshandhaving 2018, [[Criminaliteit en rechtshandhaving 2018|WODC Cahier 2019-16]], p. 75</ref> De inzet daarbij is om meer aan de voorkant van de problematiek te komen. Waar het strafrecht vooral achteraf en repressief ingrijpt is het ook zinvol om de instroom in het strafrecht te beperken door preventief op te treden.<ref>De toekomst van de strafrechtspleging, [[Van den Emster|Rapport Commissie Van den Emster, maart 2017]], p. 9</ref>   
Om deze bijdrage te vergroten is nodig dat een veel groter deel van de incidenten tot een afdoening komt, dat recidive wordt teruggedrongen en dat het strafrecht wordt ingezet als onderdeel van een integrale veiligheidsaanpak. De inzet daarbij is om meer aan de voorkant van de problematiek te komen. Waar het strafrecht vooral achteraf en repressief ingrijpt is het ook zinvol om de instroom in het strafrecht te beperken door preventief op te treden.<ref>De toekomst van de strafrechtspleging, [https://www.strafrechtketen.nl/documenten/rapporten/2017/03/30/rapport-de-toekomst-van-de-strafrechtspleging Rapport Commissie Van den Emster, maart 2017], p. 9</ref>   
== Nieuwe vormen van samenwerken ==
== Nieuwe vormen van samenwerken ==
Voor deze integrale veiligheidsaanpak is samenwerking met partners buiten de keten nodig. De strafrechtketen positioneert zich dan als één van de spelers die samen met organisaties vanuit bijvoorbeeld de zorg, wonen, werk en inkomen zorgt voor een samenstel van interventies. Die kunnen bestaan uit vrijspraak of straffen en vergelden en zorgen er ook voor dat de persoon in kwestie niet meer terugkomt in de keten. De politie, het OM, de rechtspraak en de uitvoeringsinstanties hebben hun eigen rechtstatelijke verantwoordelijkheid en ze organiseren hun samenwerking in de vorm van diensten. Dit maakt het mogelijk dat de traditionele ketenpartners niet alleen lineair en met elkaar samenwerken. Ze kunnen ook samenwerken in wisselende coalities met nieuwe partners zoals zorginstellingen, onderwijs, burgers en bedrijven. Deze vorm van werken stelt nieuwe eisen aan de informatievoorziening.
Voor deze integrale veiligheidsaanpak is samenwerking met partners buiten de keten nodig. De strafrechtketen positioneert zich dan als één van de spelers die samen met organisaties vanuit bijvoorbeeld de zorg, wonen, werk en inkomen zorgt voor een samenstel van interventies. Die kunnen bestaan uit vrijspraak of straffen en vergelden en zorgen er ook voor dat de persoon in kwestie niet meer terugkomt in de keten. De politie, het OM, de rechtspraak en de uitvoeringsinstanties hebben hun eigen rechtstatelijke verantwoordelijkheid en ze organiseren hun samenwerking in de vorm van diensten. Dit maakt het mogelijk dat de traditionele ketenpartners niet alleen lineair en met elkaar samenwerken. Ze kunnen ook samenwerken in wisselende coalities met nieuwe partners zoals zorginstellingen, onderwijs, burgers en bedrijven. Deze vorm van werken stelt nieuwe eisen aan de informatievoorziening.
== Dienstverlening en samenwerkingsafspraken ==
== Dienstverlening en samenwerkingsafspraken ==
De huidige opzet van de informatievoorziening vertoont ernstige tekorten die leiden tot problemen in de strafrechtketen zoals fouten, niet uitgevoerde straffen, onrechtmatige gegevensverwerking, vertraging, administratieve lasten en gebrekkige ondersteuning van medewerkers. Deze problemen ontstaan doordat de partners in de strafrechtketen gegevens uitwisselen door ze in dossiervorm te kopiëren en te transporteren. Dit rondpompen van dossiers leidt ertoe dat gegevens niet goed beheerd worden, niet tijdig beschikbaar zijn, dat er fouten optreden, dat gegevens niet actueel gehouden worden en dat gegevens niet gemakkelijk vindbaar en toegankelijk zijn.<ref>Knelpunten en breukvlakken in de strafrechtketen, Rapport Ministerie VenJ/DGRR/DVB/KIV, Januari 2018</ref> <br />
In de huidige opzet van de informatievoorziening wisselen de partners in de strafrechtketen gegevens uit door ze in dossiervorm te kopiëren en te transporteren. Dit rondpompen van dossiers brengt als risico met zich mee dat gegevens niet goed beheerd worden, niet tijdig beschikbaar zijn, dat er fouten optreden, dat gegevens niet actueel gehouden worden en dat gegevens niet gemakkelijk vindbaar en toegankelijk zijn.<ref>Knelpunten en breukvlakken in de strafrechtketen, Rapport Ministerie VenJ/DGRR/DVB/KIV, Januari 2018</ref><br/>
De oplossing hiervoor is om gegevens eenduidig te beheren en ze voor ketenpartners als dienst beschikbaar te stellen en om de samenwerking te organiseren door het maken van afspraken op koppelvlakken. Dit heeft als voordeel dat ketenpartners met behoud van hun eigen rechtstatelijke verantwoordelijkheid informatie kunnen delen en samenwerken. Ketenpartners kunnen hierbij hun eigen voorzieningen inrichten en hun eigen ontwikkeltempo aanhouden. De gegevens kunnen beter worden beheerd en actueel gehouden doordat noodzakelijke redundantie wordt gecontroleerd. Fouten in de vastlegging kunnen vroegtijdig worden onderkend en in samenwerking worden hersteld. De gegevens kunnen bovendien op verschillende manieren worden gecombineerd: in de vorm van dossiers maar ook rond personen (voor de persoonsgerichte aanpak), fenomenen, gebeurtenissen, locaties, etc. Deze gegevensdiensten zijn vervolgens niet alleen voor de ketenpartners in enge zin beschikbaar maar kunnen ook gebruikt worden voor dienstverlening aan een bredere kring van betrokkenen.
De oplossing hiervoor is om gegevens eenduidig te beheren en ze voor ketenpartners als dienst beschikbaar te stellen en om de samenwerking te organiseren door het maken van afspraken op koppelvlakken. Dit heeft als voordeel dat ketenpartners met behoud van hun eigen rechtstatelijke verantwoordelijkheid informatie kunnen delen en samenwerken. Ketenpartners kunnen hierbij hun eigen voorzieningen inrichten en hun eigen ontwikkeltempo aanhouden. De gegevens kunnen beter worden beheerd en actueel gehouden doordat noodzakelijke redundantie wordt gecontroleerd. Fouten in de vastlegging kunnen vroegtijdig worden onderkend en in samenwerking worden hersteld. De gegevens kunnen bovendien op verschillende manieren worden gecombineerd: in de vorm van dossiers maar ook rond personen (voor de persoonsgerichte aanpak), fenomenen, gebeurtenissen, locaties, etc. Deze gegevensdiensten zijn vervolgens niet alleen voor de ketenpartners in enge zin beschikbaar maar kunnen ook gebruikt worden voor dienstverlening aan een bredere kring van betrokkenen.
== Gemeenschappelijke voorzieningen ==
== Gemeenschappelijke voorzieningen ==

Versie van 30 jan 2020 19:00

Veilige en rechtvaardige samenleving[bewerken | brontekst bewerken]

De bedoeling van het strafrecht is om een eerlijke en tijdige reactie te geven op crimineel gedrag. Het strafrecht is daarbij geen doel op zich maar maakt onderdeel uit van een breder repertoire van interventies die bijdragen aan een veilige en rechtvaardige samenleving.[1] Om de bijdrage van het strafrecht te vergroten is het nodig dat een veel groter deel van de incidenten tegen burgers tot een strafrechtelijke afdoening komt, dat recidive wordt teruggedrongen en dat het strafrecht onderdeel vormt van een integrale veiligheidsaanpak.[2] De inzet daarbij is om meer aan de voorkant van de problematiek te komen. Waar het strafrecht vooral achteraf en repressief ingrijpt is het ook zinvol om de instroom in het strafrecht te beperken door preventief op te treden.[3]

Nieuwe vormen van samenwerken[bewerken | brontekst bewerken]

Voor deze integrale veiligheidsaanpak is samenwerking met partners buiten de keten nodig. De strafrechtketen positioneert zich dan als één van de spelers die samen met organisaties vanuit bijvoorbeeld de zorg, wonen, werk en inkomen zorgt voor een samenstel van interventies. Die kunnen bestaan uit vrijspraak of straffen en vergelden en zorgen er ook voor dat de persoon in kwestie niet meer terugkomt in de keten. De politie, het OM, de rechtspraak en de uitvoeringsinstanties hebben hun eigen rechtstatelijke verantwoordelijkheid en ze organiseren hun samenwerking in de vorm van diensten. Dit maakt het mogelijk dat de traditionele ketenpartners niet alleen lineair en met elkaar samenwerken. Ze kunnen ook samenwerken in wisselende coalities met nieuwe partners zoals zorginstellingen, onderwijs, burgers en bedrijven. Deze vorm van werken stelt nieuwe eisen aan de informatievoorziening.

Dienstverlening en samenwerkingsafspraken[bewerken | brontekst bewerken]

In de huidige opzet van de informatievoorziening wisselen de partners in de strafrechtketen gegevens uit door ze in dossiervorm te kopiëren en te transporteren. Dit rondpompen van dossiers brengt als risico met zich mee dat gegevens niet goed beheerd worden, niet tijdig beschikbaar zijn, dat er fouten optreden, dat gegevens niet actueel gehouden worden en dat gegevens niet gemakkelijk vindbaar en toegankelijk zijn.[4]
De oplossing hiervoor is om gegevens eenduidig te beheren en ze voor ketenpartners als dienst beschikbaar te stellen en om de samenwerking te organiseren door het maken van afspraken op koppelvlakken. Dit heeft als voordeel dat ketenpartners met behoud van hun eigen rechtstatelijke verantwoordelijkheid informatie kunnen delen en samenwerken. Ketenpartners kunnen hierbij hun eigen voorzieningen inrichten en hun eigen ontwikkeltempo aanhouden. De gegevens kunnen beter worden beheerd en actueel gehouden doordat noodzakelijke redundantie wordt gecontroleerd. Fouten in de vastlegging kunnen vroegtijdig worden onderkend en in samenwerking worden hersteld. De gegevens kunnen bovendien op verschillende manieren worden gecombineerd: in de vorm van dossiers maar ook rond personen (voor de persoonsgerichte aanpak), fenomenen, gebeurtenissen, locaties, etc. Deze gegevensdiensten zijn vervolgens niet alleen voor de ketenpartners in enge zin beschikbaar maar kunnen ook gebruikt worden voor dienstverlening aan een bredere kring van betrokkenen.

Gemeenschappelijke voorzieningen[bewerken | brontekst bewerken]

Om de informatievoorziening op deze manier te organiseren is naast de samenwerkingsafspraken ook een minimale set van gemeenschappelijke voorzieningen nodig waaronder: federatieve toegang, knooppunten (als samenhangend stelsel van afspraken en voorzieningen voor gegevensuitwisseling), doelgroepenportalen, digitale handtekeningen met een gemeenschappelijke validatieservice, een ketenbreed nummerstelsel en een track & trace-voorziening. In deze lijst van noodzakelijke voorzieningen zijn er bestaande voorzieningen en voorzieningen die nog gerealiseerd moeten worden het programma Digitalisering Strafrechtketen.

Ambities voor de komende vijf jaar[bewerken | brontekst bewerken]

In het programma Digitalisering Strafrechtketen staan in de eerste twee jaar de toezeggingen aan de Tweede Kamer centraal: “Papier uit de keten”, “Multimedia” en “Digitale dienstverlening“. Het programma werkt aan het realiseren van deze doelen met het oog op ambities voor de middellange termijn van vijf jaar zoals verwoord in het mantra van de Architectuurraad: “Wij kunnen in 2024 betrouwbaar personen, zaken, beslissingen en bewijsmiddelen van begin tot eind van de keten eenvoudig volgen zodat de informatie voor handelen, beslissen, leren, besturen, binnen en buiten de keten er tijdig en volledig is.”
De uitdaging daarbij is om een realistische balans te vinden tussen de toegezegde resultaten en middellange termijn ambities die past binnen het verwerkingsvermogen van de partners in de strafrechtketen en de legacy applicaties waar ze nog steeds mee moeten werken. Dit vormt een zeer grote uitdaging voor de komende jaren.

Verwijzingen[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Contourennota Modernisering Wetboek van Strafvordering TK 2015–2016, 29 279, nr. 278 30-9-2015
  2. Criminaliteit en rechtshandhaving 2018, WODC Cahier 2019-16, p. 75
  3. De toekomst van de strafrechtspleging, Rapport Commissie Van den Emster, maart 2017, p. 9
  4. Knelpunten en breukvlakken in de strafrechtketen, Rapport Ministerie VenJ/DGRR/DVB/KIV, Januari 2018