Gemeenschappelijke voorzieningen

Wat is een gemeenschappelijke voorziening?

In de strafrechtketen maken we gebruik van gemeenschappelijke voorzieningen. Een gemeenschappelijke voorziening:

• bestaat altijd uit een afsprakenset (bijvoorbeeld over het toepassen van standaarden (zoals het CDM) of het gebruik maken van bepaalde implementaties);
• kan daarnaast gebruikmaken van een implementatie in de vorm van een (gemeenschappelijke) applicatie, al dan niet met een gemeenschappelijke database (bijvoorbeeld SKDB), met behoud van gescheiden verantwoordelijkheden;
• kan daarnaast gebruikmaken van een implementatie van een (gemeenschappelijk) bedrijfsproces (bijvoorbeeld de Matchingsautoriteit);

Indien er sprake is van door de voorziening geleverde diensten, dan maken afspraken over de Quality of Service (QoS) deel uit van de afsprakenset. In alle gevallen dienen ook beheer en governance (inclusief financiering) van de gemeenschappelijke voorziening zeker gesteld te zijn. Implementatiekeuzes worden niet vanuit de KDA voorgeschreven, maar zullen worden uitgewerkt in implementatievoorstellen van voorzieningen. Denk daarbij aan keuzes of de technische of organisatorische implementatie centraal, decentraal, eenmaal of meerdere malen wordt gerealiseerd wordt, evenals de sourcing.

Welke categorieën zijn er?

We onderscheiden twee categorieën gemeenschappelijke voorzieningen:

1. Ketencommunicatievoorzieningen
   Voorzieningen die de communicatie en de gegevensuitwisseling in de keten ondersteunen. Deze hebben geen materiële en toepassingskennis van de gegevens die zij verwerken. Denk hierbij aan e-Toegang, e-Index of e-Distributie. We noemen deze voorzieningen ketencommunicatievoorzieningen.
2. Ketensteunpuntvoorzieningen
   Voorzieningen die inhoudelijke samenhang in de keten ondersteunen. Een dergelijke voorziening ondersteunt inhoudelijke (proces)coördinatie en afstemming waarbij iedere organisatie afzonderlijk zijn verantwoordelijkheid behoudt. Voorbeeld hiervan zijn de identiteitsvaststelling en verificatie, biometrie voorziening en de digitale samenwerkingsruimte ZSM. We noemen een dergelijke voorziening een ketensteunpuntvoorziening. Een ketensteunpuntvoorziening maakt gebruik van ketencommunicatievoorzieningen.

Wat is het verschil?

Beide ondersteunen de samenwerking in de keten, zij het op verschillende architectuurlagen. Ketensteunpuntvoorzieningen bevinden zich op de proces- en organisatie-laag.

Er zijn processen waarbij gezamenlijk opgetrokken moet worden. Denk aan verifiëren van identiteiten (biometrie en SKDB), slachtoffers informeren (KBSP), beheer beslag goederen en forensisch materiaal, zittingsplanning en foutherstel.

Een ketensteunpuntvoorziening vraagt dus afstemming van de afzonderlijke bedrijfsprocessen waarbij een gezamenlijkheid ontstaat en tegelijkertijd iedere ketenpartner verantwoordelijk blijft voor de eigen processen en gegevens. De gezamenlijkheid beperkt zich tot datgene wat iedere ketenpartner nodig heeft om haar primaire proces uit te voeren.

Ketensteunpuntvoorzieningen zijn een nuancering op het leidende principe “geen gezamenlijke primaire procesapplicaties op ketenniveau”.

Het leidende principe van het OGB en BKB roept op die gezamenlijkheid zo beperkt mogelijk te houden en tegelijk zeer duidelijk te zijn over verantwoordelijkheden en besturing. Keuze voor een ketensteunpunt vraagt daarom expliciete besluitvorming van het OGB.

De manier waarop informatie-inhoud uitgedrukt wordt.

Het leveren van een afgebakende prestatie van een persoon of organisatie (de dienstleverancier), die voorziet in een behoefte van haar omgeving (de dienstafnemer(s))

Meetbare eis waaraan een product of dienst moet voldoen

Meetbare eis waaraan een product of dienst moet voldoen

Een uitdrukking van een feit

Ketenpartij met primaire rol binnen de SRK